محل تبلیغات شما

اوج



دوستان یه کمکی بهم می‌کنید؟ یه چند تا نماد پاییزی ایرانی نام می‌برید؟ مثل انار. ذهنم قفل کرده

پ.ن: اینا طرح‌های اولیه‌س. ممنون میشم از بینش پنج‌تاشو انتخاب کنید. 

پ.ن: تا امشب نظر بدید تا فردا دیگه دست به کار بشم. تصور کنید یه ست با این طرح می‌خواید بخرید. ببینید کدومش جذاب‌تره.ممنون

یه نفر بهم گفت فامیل رو‌به‌روت خیلی باهات می‌گن می‌خندن ولی پشت سرت خیلی خیلی حرف می‌زنن. اگه به گوشِت رسید ناراحت نشو!

شما فکر کن من یه درصد ناراحت بشم. حس ششمم خیلی قویه. نگفته و نشنیده هم از نگاه‌هاشون می‌فهمم از من خوششون نمیاد. قطعا وقتی نباشم، پشت سرم حرف‌هایی زده میشه ولی چه اهمیتی داره؟ آدما هیچوقت هیچ‌جای ذهن منو درگیر نکردن و نمی‌کنن؛ چون هیچ نقشی توی برنامه‌های زندگی من ندارن. دقیقا مثل پیچ و مهره‌های زنگ‌زدهٔ ته انبار:)


مسخره‌ترین و بی‌اساس‌ترین حرفی که تا حالا شنیدم این بوده که یه روز به حال این روزهات می‌خندی!

من هیچوقت به غم‌های گذشته‌م نخندیدم. به هر حال هر موضوعی در زمان خودش مهم بوده و نباید بهش بخندم. خندیدن به شکست‌های گذشته یعنی بی‌ارزش کردن تلاش‌های گذشته. من برای تک تک تلاش‌های گذشته‌م ارزش قائلم. برای تک‌تکشون!


زیادی طولانی شد پست‌های مربوط به کلکسیون. این آخریا رو دیگه با هم می‌ذارم بره.

واکنش‌ها خیلی کم بود توی اینستاگرام. منم معیارم واکنش‌هاست و در نتیجه اعلام شکست می‌کنم برای این کلکسیون 

پ.ن: دیگه ذات هنر همینه! انقدر باید آزمون و خطا کنی تا جایی توی زندگی آدما باز کنی. الان یه تعدادی بهم می‌گن که همون روال سنتی مینا رو ادامه بده مردم از این چیزا استقبال نمی‌کنن ولی خب خودم بازم دوست دارم چیزای جدیدتر امتحان کنم.باید دید چی میشه!. آدم نباید زود ناامید بشه.


این کلمهٔ سمی» چیه که چند روزه افتاده سر زبون همه و بی‌خودی به همه‌چیز ربطش می‌دن؟ اصلا قشنگ نیست که یک کلمه رو سر جای خودش، در معنای خودش استفاده نمی‌کنن. خب که چی؟ مثلا چیو می‌خوان ثابت کنن؟ خیلی بامزه‌ن! خیلی خاصن! جا داره از همین‌جا بگم خاک تو سرتون که یک‌ذره برای زبان فارسی ارزش قائل نیستین. همین! پ.ن: حالا چرا انقدر عصبانی؟ فکر کنم اینکه دیشب از سردرد نمی‌شد بخوابم هم بی‌تأثیر نبوده
اولین‌ روزی که ببینم یه تحلیل‌گر معروف شدم و جای خودمو تو بازار کار باز کردم، اگه خانواده تشکیل نداده باشم، به تنها چیزی که بعدش فکر خواهم کرد، سفر کردنه. یه کاروان می‌خرم و بقیهٔ عمرمو سفر می‌کنم. هیچی دیگه از زندگی نمی‌خوام. همین‌قدر ساده، همین‌قدر شیرین!
قوی‌ترین آدما هم وقتی یک‌دفعه مشهور می‌شن، ممکنه خودشونو گم کنن یا دچار بحران بشن؛ چون با یک حجم زیادی از نظرهای غیرمنصفانه روبه‌رو می‌شن، که قبلا چنین‌چیزی رو تجربه نکردن و به‌طور قطع مدیریت این موقعیت سخته. حالا شما فکر کنید یه دختر ۲۰ ساله که تو زندگی شخصیش هم آسیب زیادی دیده، تو این موقعیت قرار بگیره. بله! منظورم دقیقا ریحانه پارساست. به نظر من مردم توی فروپاشی روانی و زندگی این دختر نقش مستقیم داشتن، به‌علاوهٔ اون مردک کوشکی و مسیح علی‌نژاد فرصت‌طلب.
همهٔ بچه‌ها چند تا خصلت دارن. ۱. به گذشته و آینده فکر نمی‌کنن. تمام مدت در لحظه هستن و تمام توجه‌شون به خودشون و اتفاق‌های اطرافشونه. ۲. همیشه در حال یادگیری چیزی هستن. کنجکاوی مدام دارن و از این کنجکاوی و یادگرفتن لذت می‌برن. ۳. طالب شادی هستن و توی غم گیر نمی‌کنن. ۴. طماع نیستن و به میزان نیازشون هر چیزی رو طلب می‌کنن. مثلا وقتی سیر بشن دیگه حاضر نیستن یک قاشق اضافه‌تر بخورن. (برعکس بزرگترها که مثلا کارشون با یه گوشی متوسط راه می‌افته ولی حسرت فلان مارک
مراقب فکرهاتون باشین. مراقب روح و روانتون باشین. انقدر به خونه و ماشین و شغل و درآمد و امکانات و چیزای مادی فکر نکنین. می‌دونین من این روزا شاهد چی هستم؟ آدمای بیماری که دیر یا زود کارشون به تیمارستان می‌‌کشه. چرا؟ چون یک عمر به‌جای در لحظه زندگی کردن، تمام فکر و ذهنشون درگیر رؤیا و خیالات و اوهام گذشته. فکر نکنید این اتفاق برای شما نمی‌افته! اگه مراقب نباشین آروم‌آروم به نقطه‌ای می‌رسین که خودتونم نمی‌فهمین حالتون خوب نیست.

تبلیغات

محل تبلیغات شما

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها